این همه نماز خوندم
هی سرم رو به اسمون گرفتم شاید صدام رو بشنوی.
تازه بی بی میگه :
همه اش غلط خوندی.
نماز واسته اینه که من شما رو توی خودم بیدار کنم.
نه که هی حواسم به چیزان دیگه رفته و هی دلم خواسته و نرسیدم و . . . اینا شمام یادت رفته خدانی. .
فکر کردی خدا صدای فکرامه و اونی که تو آسمونا هی چوب خط بد و خوب میزاره.
منم هی سر نماز باهس چیزانی رو یادت بندازم که از اول خودتون بودی بعدش که یادت اومد خودت همه چیزان زندگیم رو درست میکنی. خب شما که خدایی چرا باهس گول فکرانم رو بخوری؟
