بی‌بی میگه :
زمون ما نه ولنتانک بود، نه اینترنت و نه ماهواره.
ولی هر آدمی به وقتش عاشق می‌شدو به وقتش هم می‌فهمید عشق همه زندگی نیست.
یعنی اگه همیشگی می‌شد، دیگه عشق نمی‌شد. مث شیرین و فرهاد.
می‌فهمیدیم باید؛ خودمون رو دوست داشته باشیم و همه کاران خوب رو خودمون واسته خودمون بکنیم واگه یکی نبود که واسته‌اش روزی بیست بار جلوی آینه بریم.
یکی که محکم بغلت کنه تا بفهمی چنی عزیزی. یکی که واسته‌اش هی به ساعت نگاه کنی و روی شصت بار دم پنجره سر بکشی.
و فکر نکنی بی‌خودی به دنیا اومدی.
